ลำพู หรือ กาลา,คอเหนียง,สะบันงาช้าง,กระดังงาป่า,ตะกูกา,ลิ้นควาย,หงอกไก่,ขาเขียด,ลำพูขี้แมว,ลำแพน,ลำแพนเขา,ลำพูควน,เต๋น,ตุ้มเต๋น,ตุ้มบก,ตุ้มลาง,ตุ้มอ้า,ลาง,ลูกลาง,ลูกลางอ้า,ตะกาย,โปรง,บ่อแมะ,บะกูแม,กู,โก๊ะ,ซังกะ,เส่ทีดึ๊,ซิกุ๊,โก,ซ่อกวาเหมาะ,กาปลอง,เตื้อเร่อะ,ไม้เต๋น,ลำคุบ,ไม้เต้น,ซือลาง (Sonneratia Caseolaris L.)
ลำพูเป็นไม้ที่หิ่งห้อยชอบมาเกาะ ทำให้เกิดความสวยงามโดยเฉพาะในยามค่ำคืน ในอดีต ในพื้นที่กรุงเทพมหานครโดยเฉพาะในเขตพระนครมีต้นลำพูอยู่มาก เป็นที่มาของชื่อ “บางลำพู” ซึ่งเป็นชื่อย่านแห่งหนึ่งในเขต แต่ต่อมาต้นลำพูได้ถูกตัดทิ้งลงเป็นจำนวนมาก