ชื่อ – ชนิด พันธุ์
หางนกยูง หรือ จำพอ,ซำพอ,ขวางยอย,ชมพอ,ส้มพอ,ส้มผ่อ,พญาไม้ผุ,นกยูงไทย,หนวดแมว
ชื่อวิทยาศาสตร์
Caesalpinia Qulcherrima
ประวัติ
ถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้ หมู่เกาะเวสต์อินดีส ขึ้นได้ทั่วไป สำหรับประเทศไทยพบทุกภาค
รูปร่าง รูปทรง ( ต้น ใบ ดอก ผล )
- ต้นหางนกยูงจัดเป็นไม้พุ่มที่มีความสูงหลายระดับ ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์และวิธีการดูแลรักษา ลำต้นด้านล่างมีขนาดเล็ก ตั้งตรงและพุ่งชะลูดขึ้นด้านบน ก่อนแตกเป็นกิ่งก้านขนาดเล็กจำนวนมาก เปลือกไม้เป็นสีน้ำตาลเข้ม บางพันธุ์จะมีหนามเล็กๆ ให้เห็นด้วย ยิ่งต้นแก่เท่าไรสีเปลือกไม้ก็ยิ่งเข้มขึ้น
- ใบลักษณะใบจะเรียงกันเป็นแผงคล้ายขนนก ใน 1 ใบจะประกอบด้วยใบย่อยจำนวนมาก ผิวสัมผัสมีความเรียบลื่นแต่ไม่เงา มีสีเขียวอ่อนไปจนถึงเขียวเข้ม
- ดอกจะออกรวมกันเป็นช่อใหญ่ และในแต่ละดอกจะมีกลีบเพียงแค่ 5 กลีบ ใหญ่เล็กและยับย่นต่างกันไป ทั้งดอกอาจมีสีเดียวหรือมีหลายสีผสมกันก็ได้ ส่วนเกสรก็จะยื่นยาวออกมาจนเห็นได้ชัดเจน
- ผลจะดูคล้ายกับฝักถั่วลันเตาขนาดใหญ่ แต่มีความแบนมากกว่า ปลายฝักมีส่วนที่ยื่นเป็นเส้นแหลม เมื่อแก่ก็จะแตกออกและปล่อยเมล็ดร่วงลงสู่โคนต้น
ความสูงเมื่อเจริญเติบโตเต็มที่
สูง 3-4 เมตร
ความกว้างทรงพุ่มเมื่อโตเต็มที่
ขนาดทรงพุ่มรือนยอดโปร่งเป็นทรงพุ่มกลม
ความต้องการแสง
- ต้องการแสงแดด 100 %
ความต้องการน้ำ
- ชอบน้ำปานกลาง รดน้ำอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง
ชอบดินประเภท
- ชอบดินร่วนซุย
ประโยชน์การใช้สอย
- ดอกหางนกยูงสีเหลืองสามารถนำมาต้มกับน้ำ แล้วใช้อมเพื่อบรรเทาอาการปวดฟันได้
- รากมีรสเฝื่อน นำมาต้มหรือฝนกินเป็นยาแก้วัณโรคในระยะที่สาม
- เมล็ดมีสรรพคุณเป็นยาถ่ายพยาธิ
การเก็บเกี่ยว
- ทุกเดือนพฤษภาคม เป็นช่วงที่ต้นหางนกยูงออกดอกบานสะพรั่ง
การขยายพันธุ์
- การเพาะเมล็ด
คลิกเพิ่มเพื่อน! แจ้งเตือนบทความใหม่ก่อนใคร ฟรี!!
ดูข้อมูลเพิ่มเติม
- สารบัญ
